Quina accion per Anem, òc, lo 8 de novembre venent, amb las autras lengas? Cronica 20-12-2013

Publié le 20 décembre 2013 par Marie-Jeanne Verny

Consultar l’article en linha sul sit del Jornalet : http://opinion.jornalet.com/felco/blog/772/quina-accion-per-anem-oc-lo-8-de-novembre-venent-amb-las-autras-lengas

La FELCO a tenguda son amassada generala lo 7 de decembre passat. Se l’essencial de las discutidas a naturalament tocat los problèmas pròpris a la situacion de l’ensenhament public, e las revendicacions que pòrta nòstra associacion de cara al ministèri, una part es estada tanben consagrada als rapòrts amb las autras associacions implicadas dins la revendicacion per l’occitan e las autras lengas de França. Dins aquel encastre s’es pausada la question dels rapòrts amb “Anem òc” e l’accion del 8 de novembre de 2014 amb las autras lengas. > De la discutida a sortit aquò:

– Demoram estacats a la coordinacion “Anem òc”, que ne foguèrem cofondators pas luenh de dètz ans en reire, ont avèm participat activament, e que cadun ne mesura la necessitat dins lo contexte actual ont cal que l’occitanisme parle d’una votz de cara a l’Estat. Sèm doncas estats actius dins lo processus de reviscolament de la coordinacion, e aital la FELCO èra representada a l’acamp que se tenguèt a Carcassona, coma a aquel que l’aviá prefigurat a Rodès aquest estiu.

L’AG a donc escambiat sus l’accion que la coordinacion “Anem òc” es per menar dins los meses e los ans que venon.

Una premièra oportunitat nos es porgida per la demanda de las autras lengas de França d’una accion comuna que se menariá lo 8 de novembre de 2014.

Sul principi d’una accion aital, la FELCO a pas cap de reticéncia: de fach, al moment de la manifestacion de mars de 2012, aquela convergéncia entre las diversas lengas s’èra jà facha. Fàcia a un interlocutor comun, o repetam, l’accion comuna es una necessitat fondamentala.

Aquò dich, de la discussion tenguda a Carcassona lo 29 d’octòbre a sortit una idèia, la d’una manifestacion centrala que se fariá, per los Occitans, a Montpelhier.

Sus aquò, la FELCO tenèm a far un cert nombre de remarcas.

1- L’experiéncia de quatre manifestacions d’aquel ample despuèi 2005 mòstra a bel eime qu’aquò còsta.

 – Còsta en fòrças umanas, mai que mai dins lo relarg d’aqueles que militan dins lo luòc de la manifestacion (= mai que mai los Lengadocians, de l’Est o de l’Oest). Ne pòdon testimoniar totes los, pas tan nombroses çaquelà, qu’an participat als acamps de preparacion de las manifestacions passadas, e que, pro sovent, fan ja saber que se senton pas de se tornar embarcar aquí dedins.

  – Còsta tanben en finançament, avans e après la manifestacion, coma los tesauriers de las associacions concernidas ne poirián testimoniar eles tanben. Ramentam qu’es aquest doble còst, uman e financier, qu’a compelit la FELCO de renonciar a s’investir dins la preparacion de la manifestacion de Tolosa, çò qu’a pas empachat nòstres aderents d’estre presents en nombre lo jorn dich.

 2- Pas pro d’aquò, apreparar una manifestacion aital demanda de meses de trabalh en amont. D’aquí lo mes de novembre de 2014, dins mens d’un an, ara, se mesura l’ample del pretzfach. Qual pot assegurar qu’aurà las forças e los mejans de lo menar a terme?

 3- Una critica recurrenta tocant las manfestacions anterioras es la que visa çò que d’unes ne’n dison lo centralisme lengadocian.

  Lo fach que, per de rasons geograficas evidentas, la zòna situada entre Tolosa e Besiers sia incontestablament la mai accessibla en venir de las diversas parts de l’espaci occitan permet d’explicar las causidas dels luòcs de las manifestacions de Carcassona, Besièrs e Tolosa, mas escafa pas las dificultats, e doncas la demobilizacion qu’a pogut indurre dins las regions las mai perifericas. Lo fach que s’atròba que las regions perifericas son tanben las ont la presa en compte de la lenga dins l’espaci public es la mai problematica rend d’aitant mai regretable que l’impacte de la manifestacion centrala aja pas agut e pas pogut aver de repercussions aquí ont fasiá lo mai mestièr (nòrd de l’espaci occitan e Provença, mai que mai).
 
4- Per quant a l’impacte, justament, la tòca d’una manifestacion, se lo mot a un sens, es d’estre vesedora, e vista. L’experiéncia de las quatre manifestacions precedentas pròva qu’aquela visiblitat per l’essencial se limita a los qu’èran presents, saludats per qualques acticles magrinèls dins la premsa locala de las regions ont aquò se debanava. Dins las autras regions occitanas, e dins los medias nacionals, lo silenci lo mai espés èra de rigor. Question: es que val la pena de tant trabalhar per aver a la fin finala una foto dins Midi Libre o la Depêche accompanhant un article mai o mens malbiaissut en paginas interioras?

 Vaquí las rasons qu’explican perqué la FELCO consideram pas qu’organizar una manifestacion pesuga a Montpelhier (mas endacòm mai tot parièr) siá una bona idèia.

1- Prepausam doncas de préner lo problema d’un autre latz, a partir d’una idèia lançada per nòstres amics d’Oc-bi: perqué pas privilegiar una estrategia de la multiplicacion de las iniciativas localas, pro que sián plan coordonadas, e que lo seguit de l’expleitacion mediatica siá correctament assegurat?
 
– Aquò permetriá de mobilizar de mond, sus plaça, que senon farián pas jamai lo viatge cap a la manifestacion centrala.
 
– donariá de soplessa a l’operacion: se trachariá pas solament de marchar ensems, ni per lo plaser qu’aquò dona a los que marchan. Se poirián imaginar, a condicion d’aver d’imaginacion, precisament, d’autras formas d’accion capablas de rendre visiblas las revendicacions. Agachatz, per exemple, sus lo sicut dels dreches de l’òme, aquela bèla e esmoventa flash-mob bretona.
 
– permetriá de tocar las regions que fins ara son demoradas en defora, e d’assegurar una visibilitat mediatica locala que fins ara existís pas. E mai nòstres amics del CREO de la Talvèra se dison partents per organizar, sus París, amb de militants de las autras lengas de França, una accion originala e mediatica.

 
Sabèm ben las objeccions que nos pòdon estre fachas: aquò implica la mobilizacion, sus plaça, de las associacions localas, en coordinacion amb lo centre “Anem òc”, via un sit per exemple. Es segur qu’es mai aisit de s’acontentar de venir tal jorn marchar dins tal endrech sens se mainar del trabalh que la preparacion de la jornada a representat per lo quarantenat de pelucres que se lo son pegat un an aperabans…
 
Mas nos cal saber, a un moment, responsabilizar los que se declaran en favor d’una accion per l’occitan, pro que non lor còste.
 
Sabèm plan tanben que per fòrça mond, la manifestacion es un moment festiu e convivial, un moment de rescontre amb de mond d’autras regions, e aquò, qu’a fach bona part del succès de las manifestacions precedentas, es preciós. Mas per lo convivial e lo festiu d’autres luòcs e d’autras occasions existisson, l’Estivada per exemple.
 
Per “Anem òc”, se tracha de sensibilizar las populacions, los elegits, e lo poder, pertot en Occitania, de la demanda que portam. Cal saber çò qu’òm vòl.
 
Vaquí doncas las proposicions que fasem a nostres partenaris d’“Anem òc”, e qu’esperam de veire discutidas collèctivament, dins l’ensemble del moviment cultural occitan.
 
Es evident que la credibilitat de la proposicion que fai lo burèu repausa sus vos: es que pensatz possible, dins vòstra environa geografica, d’aquí lo 8 de novembre, de preparar una accion mediatica, vesedoira, originala, dins la dralha de la charta “Anem, òc”, es a dire independenta dels partits politics?

Felip Martel, president de la FELCO

Ce contenu a été publié dans Jornalet. Vous pouvez le mettre en favoris avec ce permalien.